Otaqda  tək idim.Çox qorxdum,qaranlıqdan həmişə qorxardım.Qaçıb ona sığındım,o necə də güclüdür...Ən sevdiyim oyuncağımı dostum sındırdı,həm kədərləndim.həm də qorxdum.O gördü gözümdəki kədəri,üzüntünü, təsəlli etdi,yenisini alacağına söz verdi.Sevimli qabını sındırdım diqqətizlikdən.”bir yerini kəsmədin ki?” deyə həyacanla soruşdu,sevgisini göstərdi.Məktəbdə çətinlik çəkdim,ona yönəldim.Tək hiss etdim özümü,dostum oldu.Ad günümü xatirlamadılar deyə agladım,öpüşləri ilə təlafi etdi.Zaman-zaman qadağalar qoydu qarşıma,həyata keçirmək istədiyim bəzi şeyləri əngəllədi,mənə zərər gəlməsin deyə.Dəstək oldu,arxa oldu.Kürəyimi soyuq divarlara söykəyib ağlamaq istəyəndə divarla aramdakı istiliyi duydum hər dəfə.divarla arama girdi,üşüməyim deyə...Dözdü hər əziyyətimə,sentimental xasiyyətimə,nazımla oynadı...Hər yeni günə sevgiylə başladı.Qayğılarım artdıqca daha da yaxınlaşdı mənə.Mən oldu,içimə doldu sevgisiylə.Küsdüm ondan zaman-zaman,hətta məni sevmirsən dedim.Dilim quruyaydı kaş...

Böyüdüm,uçdum arzuların qanadlarında,gözüm görmədi heç nəyi.Hədəflər seçdim,arzularım artdıqca artdı.ona etinasızlıq göstərdim.O isə məni sevməkdən,mənə qayğı göstərməkdən bir gün belə bezmədi...Mən sahibkar olacam! dedim,Ən çətini budu,bunula həyat imtahanindan “5” alaram deyə düşündüm.Amma dünyadakı ən şərəfli işin nə olduğunu görmək belə istəmədim.Bir ömür boyu çəkilən şirin əzabdan xebersizdim sanki.Bir gün məndən “səncə dünyadakı ən varlı insanlar kimlərdir?” deyə soruşdu.”biznesmenlər” dedim.O isə gülümsəyərək “2” aldın dedi.Çox düşündüm bu sualı və onu incitdiyim günlərin birində dünyadakı ən  varlı adam sualına cavab tapdım....ANALAR!!!Dünyanın ən çox qazandıran işi analıqdır.Əziz xanımlar bir daha düşünün.Sizcə dünyada övladdan daha “bahalı” nə ola bilər? Bəlkə cox sevdiyimiz işimizdən bir az daha vaxt ayıraq körpələrə?Unutmayaq ki bu iş bütün işlərin ən  şərəflisidir.Çünki bu vəzifəyə bizi Aləmlərin Rəbbi Allahu-Təala (c.c.) təyin edib!