Danişmaq,danişdiqlarimi yazmaq,yazdiqlarimi isə kiminsə oxumağini, beləliklə içimdəkilərdən qurtulmaq istəyirəm.Kimsə bilməz ki, nəyi udduğumu,nəyi firladib uzaqlara atdiğimi və kimlərin məndən nələri alib götürdüyünü. Unutmaq istədiklərim hardasa məni məhv etmək üçün çabalayir. Firladib atdiqlarimsa,anladim ki, mənə aiddir yənə mənimlə qalacaq. Hiss etdikləim yaşadiqlarim o qədər böyüdü ki, uzağa firladib ata bilmədim. Məndən gülüşümü,sevincimi aldi yerinə isə mən qədər həsrət buraxdi.Bir gün tükənəcəm deyə qorxuram. Bilirəm ki, müvəqqəti həyatdan əbədi bir şeydir mənim istədiyim. Adi da var, İMKANSIZ. Ah dünya, axi sən də yorulursan bir yerdə. Axi sənin də bir sonun var, insanlar kimi. Səndəmi dözməyirsən,daşiya bilməyirsən acıyı,bu böyük yalnizliği,padişahliği,içində ümman qədər kədər daşiyan bu məni? Bir uçurum var gözlə görünməyən,sözlərlə yazsam bitməyən,yuxularimi qaçiran və qarşimda duran acimasiz bir halda hazir gözləməkdədir,sanki məni içinə çəkmək üçün. Bəzən düşünürəm nədir mənə bunlari yazdiran? Yalnizliqmi??? Hər axşam gözlerimi sabaha açmaq üçün yaşayiram. Amma bacarmadiğim bir şey var Yalnizliq. Sanki bu dünyada iki kəs var: Mən və Yalnizliq.
Copyright MyCorp © 2024