Oxuduğum qısa bir hekayəni bura yazmaq istədim.Bir gün bir hökmdar 2 xidmətçisinə 24 altun verib 2 aylıq uzaq bir yerə göndərir.Və əmr edir:"Bu pul ilə yol və bilet məsrəfinizi ödəyin.Həm də bəzi lazımlı şeyləri alın.Bir günlük məsafədə bir stansiya var.Həm maşın,həm gəmi,həm qatar həm də təyyarə ilə gedə bilərsiniz.Pulunuza görə seçərsiniz" İki xidmətçi dərs aldıqdan sonra yola düşür.Biri xoşbəxt halda fikirləşirdi ki yalnız bir altun sərf edər,qalan puluna isə yaxşı ticarət edər həm pulu artar həm də hökmdarın xoşuna gələr. O biri xidmətçi isə sərsəri və bədbəxt olduğundan stansiyaya qədər 23 altununun hamısını sərf edər.Bir altunu qalır.Yoldaşı ona deyir,eç olmasa bu bir altuna bilet al yoxsa yolda ac yalavac qalacaqsan.Əgər bu insan bu bir altunu da biletə verməyib kefə,ləzzətə sərf edərsə o agılsız deyilmi? Budur ey namazsız insan!Və yaxud namazdan xoşlanmayan nəfsim! O hökmdar Rəbbimizdir.O iki yolçusu isə biri namazını şövq ilə,ürəkdən qılan,biri isə namazsız insandır.24 altun isə bizə hər gün verilən 24 saatdır.O gözəl yer isə Cənnətdir.O stansiya isə qəbrdir.O səyahət isə qəbrə gedən yolçuluqdur.Əməllərinə görə hər kəs bu yolu bir cür gedər.Bir qisim insan min illik yolu bir gündə kəsər.O bilet isə Namazdır.Bir saat,beş vaxt namaza destamazla birlikdə tam bəs edər.23 saatını bu dünyanın kefinə sərf edən,ancaq bir saatını əbədi dünyaya sərf etməyən insan nə qədər zərər çəkər.Sadəcə bir saaatımızı rumuzun qəlbimizin dincliyinə sərf edək.
Copyright MyCorp © 2024