Bu gün ad günündə idim Gülümsəyirdim...düşüncələrim dolaşıb-dolaşıb onun axtararaq onunla söhbətləşsə də fikirim real qonaqların söhbətinə qayıdırdı. Mən orda, həmin insanların yanında idim, onlardan məni istəyənləri də vardı, istəməyənləri də, tanıyanları da, yeni tanış olanları da. Bu idi reallıq. Real məkan, real insanlar, real mən və xəyal olan sən
Səhər getdiyim yol sənə apara bilərdi məni. əgər eyni yolun sonuna qədər irəliləyən başqa şəhərə -sənin şəhərinə yolçuları daşıyan avtobusda olsaydım. Sərnişinlərini mənzil başına çatdırmagı gözləyən çoxsaylı avtobusların arasında sənə gedəni də vardı, amma mən məni bu gün aparmalı yerə olan digər avtobusa əyləşdim, qəribə bir ürək agrısı ilə digərinə baxaraq. Dıgərinə əyləşməyə nə maddiyyat, nə zaman imkansızlıgım vardı, sadəcə OLMAZ idı. Bu idi reallıq.
Aman zalım neylədin sən Məni məndən eylədin sən Qovuşmaz yolumuz bir daha