Yagis yagir… Sanki uzag yolculuga cixdigimi hiss edibde, aramsiz, cosguyla su axidir arxamca buludlar. Sert esen kulekler getmeme engel olur sanki. Gurultuyla, simsekle feryad edir.

  Ne bas verir, anlamiram! Axi men qayidacam.. Nedir bu narahatlig?  Nedir bu cosqu? Neye lazim bu gosteris? Ebedi getmirem men!!!

  Bir anlig xestexanaya yox , ozumu olumun agusuna atmaga gedirem sandim… Halbu ki, nece inam var qelbimde, bu getdiyim yolu geri qayidacam deye. Axi niye bele qorxur goy uzu? Niye bele ovfkelidi? Mene destek olacagi halda neden feryad edir? Goy guruldadigca qelimdeki qorxu hissi bedenime daha guclu sarilir.. Sanki illerdi menim hesretimdeymis kimi.. Geri cevirirem amma o meni buraxmag istemir..

  Aramsiz yagir yaxis.. icimde illerdi yigilib qalan goz yaslarimdi elebil.. Men aglaya bilmirem. Ozumu guclu gostermeye calisiram.. Buludlar menim yerime agliyir.. Icimdeki ofkeni cixara bilmirem goyun gurultusu evez edir meni.. Belke … Belke qelbimin sesini esidib, umidlerimin bosa cixacagindan qorxur goy uzu? YOX! Yox sehf edir!! Men teslim olmayacam qara olume… Men gucluyem, iradeliyem.! Ve her kese isbat edecem bunu!  Neler gordum men bu heyatda, ne acilar cekdim… Bir xestelik nedir ki menim ucun? Bu acilara dozen ruhum buna da dozecek.. meni yari yolda buraxmayacag… Buna eminem!

  Boyuk umidlerimi, inamimi yuyub aparir bu yagis. Yol da bitmek bilmir.. Hem ora tezlikle catmaga telesirem… Hem de geri aparin meni, Istemirem, deye haykirmag gelir icimden.. Hem xestexanadan cixacagim gunu xeyal edirem, hem de ciyinler uste geden tabutumu…

  Qorxuram… Yaxinlasdigca daha cox heyacan buruyur bedenimi.. Artig buz kimi xestexana divarlari gorunur ve uzlerini acimasiz bir qeddarlig buruyen hekimler.

  Gozlerinde umidsiz baxisla, saxta gulus yaratmaga calisirlar. “ Her sey yaxsi olacag!” – Son vaxtlar duydgum en inamsiz kelime artig ureyimi bulandirir. Amma men bilirem her seyin yaxsi olacagini onlar inanmasalarda men buna eminem..

  Ayaglarim getmir.. Bir de bu soyug , dilsiz divarlar… Ustume ustume gelir sanki..  Umidsizlik verir qelbime.. Qacmag gelir icimden, tezlikle ordan uzaglasmag.. Kimsesiz, yalniz qaldim burda.. Bir men, bir de qeddar xestexana divarlari. Sanki menim derdim onun umrunda bele deyil. Anlatmag istiyirem, paylasmag istiyirem dik dik baxir uzume anlamsiz.. Neçe menim kimilerini gordu bu divarlar.. Neçelerini qarsiliyib, yola saldi… Bezilerini gozu acig, bezilerini gozu bagli.. Bezilerini isti menzile,  bezilerini son menzile..

  Bir zamanlar olumu gece gunduz xeyal eden men, ne bileydim vaxt  gelecek onunla uz uze dayanacam ve boyun eyecem.. Olumun qarsisinda aciz qalib, yalvaracam..“Meni aparma“ deye. Bir gun bunu mene deselerdi gulub gecerdim.. Amma indi gule bilmirem.. Olumle uz uze dayanmisam. Ne o geri cekilir, ne de men.. Gozlerime baxib alay edir sanki. „Teslim olacagsan. Kimle mubariza aparirsan ay axmag? Senin kimisi menimle savasa bilmez “ deyir sanki..

  Amma men ne aciz ne de axmagam.. Men gucluyem.. En azindan ona gore ki meni seven ve menim ucun dua eden dostlarim var.. Men geri donecem.. Sizlerle yasanacag gozel gunlere..