Bugün səhər sübhün o mükəmməl havasını qoxlayaraq,evdən çoxda uzaq
olmayan universitetin həyəti tərəfdən qaçışdan gəlirdim,günəş hələ
doğmamışdı günün ən soyuq vaxtıydı ama soyuq ləzzət edirdi,nəsə kefim
yerindəydi.Çox təəssüfki bu kefiköklüyüm çox çəkmədi evə yaxınlaşanda
30-40 m irəlidə bir gənci maşın vurdu..Artıq o bizim fani həyatdan
uzaqlaşmışdı..Çox pis oldum , o gəncdə mənimki qaçışdan gəlirdi və heç
şüphəsiz onada bu təbiət xoş gəlmişdi..Onun yerində məndə ola
bilərdim.Bəs nədir bizi bu qədər qəzalardan qoruyan.Nir tikinti
binasının altından keçəndə ya bir cəza olsa,vəya bir gün yatıb
qalxmasaq?18 yaşım var saniyələrə bölsəm anlara bölsəm,nə qədər qəzalar
ola bilərdi bəs necə qorundum.. 80 il yaşayan bir insan 29.000 gün
700.800 saat 42 milyon dəqiqə bütün bu qəzalardan
qorunur..Dayandım,Düşündüm o gənci maşın vurma səbəbi nədir. sürücünün
əsəbi ola bilər. sürücünü əsəbiləşdirənsə qarşıdakı sürücününün
siqareti yola atması ola bilər. O sürücünündə siqareti atma səbəbi
əsəbdəndi tutaqki,onun əsəb səbəidə oğlunun xəstələnməsi,tutaqki
oğlunun xəstələnmə səbəbi anasını səhvi anasının diqqərsiz olması
nostajyik bir hiss və.s və.s belə belə uzanıb gedir,Mekəmməl bir
Determinasiya!zəncirvari olaraq.bəs bunların hamısı planlanıb?ya
necə?təsadüf ya tavafük?Dünyada təsadüfə təsadüf edilə bilməzsə onda bu
təvafükdür.bu təvafükdürsə onda alın yazısı var alın yazısı varsa...??
yenə qarışdırdım;;...
?Alın yazısı?yoxsa nə?Hər zaman Məktəb
illərindən hətda baxça yaşlarımdan bu mövzu məni və ətrafımdakı
yaşıdlarımı çox ama çox düşündürüb..Məktəbdə müəllimlərə
müzakirələrimiz olurdu ama onlarında hələ bu suala cavab tapa
bilədiyini görəndə ümidsizliyə qapılırdım..kimləsə bu barədə söhbət
edərkən nə fikrimi çatdıra bilirəm nədə qarşıdakının fikrini
anlamıram,Olduqca çox fərziyyələr var bu barədə,ama hələdə tam olaraq
cavab yoxdur,çünki mənə görə həyatın mənası elə bundan ibarətdir bu
suala cavab axtarmaqdan.Alın yazısı...budur bayaqdan bəhs etdiyim
mövzu,bunla bağlı hər zaman yazmaq istəyirdim ama hardan başlayım nə
yazım bilmirdim,başa düşdüyümü necə çatdırım,32 hərfdən neçəsini necə
bir araya gətirim??Əgər yazdığımdan bir şey anlamayacaqsızsa deməli mən
hələdi bu mövzuda əlazsızam((Hər şey atalarımızdan buyana bir sperma
zərrəciyinin yumurtalıqla birəşdəyə andan başlayır... Əgər bu
birləşmədə bir "döllənmə" hadisəsi reallaşsa ruhun dünya üzərindəki
macəralı səfəri BAŞLAYIR . Sıfır nöqtəsindən etibarən bu səfərin necə,
nə qədər və hansı keyfiyyətdə sürəcəyi sualı…. Artıq Vusal
reallaşmışdır və ruh bədəninə qovuşma yolundadır. Arada, döl həyatı
dövrü vardır. Bu dövrün (də qəzasız) müvəffəqiyyətlə tamamlanması
nəticəsində DOĞUM reallaşar. "Doğum" həyatın başladığı an deyil amma
bir çesit "avtonomluq" dur MƏNDƏ VARAM yəni məndə gəldim. Eynilə "toy"
kimi bir mərasimdir. Dünyaya gələnqulun "qeydiyyat" edildiyi bir şey
kimi. Ruh artıq "laməkan" deyil.və dünya həyatını iliklərinə işləyəcək
qədər sıx yaşamağa hazırdır. Ruhdur bədənə motivasiya verən. Onu
həyatda tutan və həyata bağlayan. Bu elə avtomatik bir vəziyyətdir ki,
"ruh-bədən" birlikdəliyini heç baaşa düşə bimərik. Çünki kölgə kimi
bizi həmişə izləyər və onsuz bir həyatın varlığını heç düşünə bilmərik.
"O"nun varlığını da heç düşünmərik. Çünki O həmişə vardır, yoxluğu və
yoxluğunun nəticəlilərini ömür boyu bir ya da bir neçə dəfə hiss
edərik. Belə deyim gecələr günəşimiz yox olur ama heçkim
təlaşlanmır,ruhda belə yoxdur vəya görmürük ama təlaşlanmırıq.
ətrafdakı hava qədər təbiidir, içdiyimiz su qədər təmiz.... bəzən
ruhumuzun ağrıdığını, burxulduğunu, sızladığını hiss edərik. Çünki
ruhumuz ilə bədənimiz arasındakı ən əhəmiyyətli körpü hislərimizdir.
Hislərimiz bədənimizin ruhumuza açılan pəncərələridir. Ruhumuz
bədənimizlə, hisslər vasitəsiylə xəbərləşir. Xarici dünyadan gələn
məlumatları bu kanallarla alır və yenə xarici dünyaya bədən
vasitəçiliyi ilə bu kanallarla bağlanar. Bir gül ya da bir kağız sizi
niyə ağlatsın? Bir telefon ya da bir mahnı niyə kədərləndirsin? "Ruh və
bədən"; onlar artıq ayrılmaz bir ikilidir və birini çağırdığında
"ekizlər" kimi o birisi də avtomatik gəlir. Bu elə sehirli bir
birlikdir ki ruh bədənə zövq verdikcə, və bədən ruhuna sevgi və diqqət
göstərdikcə həyati gücləri "sinerjik" olaraq artar və bir-birlərinə
qarşı olan könül bağları möhkəmləşər-güclənər. …Bir sözlə həyat axını
dəvam etməyə başlayır. Bu gün bazar, bu gün bazar ertəsi, bu gün
çərşənbə axşamı, bu gün çərşənbə... deyə deyə. Hər doğan gün yeni bir
doğuşdur, qaranlığa basdırılan günün ardından. Yeni başdan qurular
inanclar, səbrlər, həvəslər və ümidlər. Çünki yeni bir gün, həyatı
həyata adına verilmiş "yeni bir şans biletidir". Bəlkə bu gün kəşf
edərik həyatın mənasını, bəlkə bu gün sıyrılarıq problemlərdən,
çətinliklərdən, bəlkə bu gün taparıq xoşbəxtliyin açarını! Gün ola,
xeyr ola!Yeni günün ilk işıqlarıyla təmizlənərik gündəlik
günahlarımızdan. "Dünən dünəndə qaldı, bu gün tər-təmiz boş bir səhifə
açıram" deyə ovudarıq özümüzü.ALDADARIQ Sanki dünənki "mən" mən
deyilim. Sanki dünənki yaşadıqlarımın məsulu bir başqasıdır. zibilini
avtobusda buraxan yolçu kimi enərəm dayanacaqda., çünki dünya
unutqandır, çünki dünya bağışlayıcıdır, hə???Doğan hər bir yeni gün
dünyada bizə təqdim edilən bir nemətdir. Əvəzsiz bir nemət
Həyatımızdan hüceyrələRi alan zamana qarşı ayaqda dayanmaq üçün
müqavimət göstərirdik, mübarizə edirdik. Bir böyük şəkilin
fiqurlarıydıq. Şəkilin meydana gəlməsi üçün bizə gərək vardı. Vahid
olmasaq şəkil pozulardimi??. Olmasayqdiq eksiklik hiss olunardi amma
şəkilin bütünlüyü pozulmazdı. Böyük ehtimal yoxluğumuzu heckim
anlamazdi.Qumdan duzeldilmiş qalada bir qum dənəsi əskik olsa kim
anlar? hm?
İnternet dünyası ilə tanış olanların məni daha ratah
basa düşər. Çünki ətrafımızda hörülmüş "paralel həyatlar" var və bunlar
bizim həyatlarımız bir KUKLA kimi istifadə edilir, .Bunu anlaya biləcək
şüur səviyyəsinə çata bilmək asan deyil. Mən də anladığımdan deyil,
şephlərimdən ötəri danışıram. Səhvdə ola bilərəm.. Üzdüyümüz okeandan
xəbərsizik.. İronik bir şəkildə həyatlarımız bizə TƏBİİ gəlir. Suyu
içdiyimizdə, aynaya baxdığımızda, lampanı yandaıranda, istidə
tərlədiyimizdə, asqırdığımızda, telefonla danışarkən, , biriylə
söhbətdə, yağış yağarkən, yorğunluqdan sızdığımızda, bizim kamanda qol
yediyində, qəsəbədə olanda, doğumda, ölümdə, evlilikdə, dini
mərasimlərdə "həyatı" heç fikirləşmirik. Elə bil Hər-şey olması lazım
olduğu kimidir və üsul-üsul olur.
Heç düşünmürük hansı məktəb
bitəcək, hansı peşəsni icra edəcəyik, hansı eşqlər yaşanacaq, neçə
səfər intiharın eşiyindən dönüləcək, kimlə evləniləcək, neçə qəzaya
düşüləcək, neçə dəfə stresə giriləcək, neçə adamın gələcəyi ilə
oynayacağıq, kimlərdən uşaq ediləcək və kimlərin ölümünə səbəb
olacağıq? Bir teatr səhnəsidir bu dünya.?? Repliklerimizi əzbərləyib,
yaxşı roldaolduğumuzu sanırıq... amma, yaşananların neçəsi bizim fərdi
təşəbbüsümüzün əsəri? İçində olduğumuz səhnəni sənmi mənmi bizmi
qurmuşuq! Biz yalnız kuklayıq. Müvəffəqiyyət də, müvəffəqiyyətsizlik də
bizə aid deyil. Yalnız o parlaq ekranda özümüzü seyr etməyi çox
sevirik. Könülümüzü çox oxşayır. düşünün, eşqbazlıq etdiyimiz anlar
olur..Məsələn bir insane cıxır qarşına fikirleşirsənki əgər təsadüflər
yoxdursa onda bu insane mənim həyatımda bir mənası var və bu fikirə
dayanaraq onla yaxın olursan,sabah açılır o yoxdu,heç vecinədə
deyil,bəs nə oldu dünənki fikirlərin.. Okeanda üzən bir balıqıq və
"okeana hökm edə biləcəyimi sanırıq…".Bu deyim doğrudurmu?? Həqiqətəndə
bizim Alın yazımız dəyışməzdir?
Əslində Nə çox istəyərdik rahat,
kefli, zəmanətli, xoşbəxt bir həyatımızın olmasını. Bu yaşımıza, bu
günümüzə qədər nə hadisələr sovuşdurduq. Dolana bilmək üçün, ətrafla
uyğun ola bilmək üçün, özümüzü bəyəndirə bilmək üçün, pul qazana bilmək
üçün, xəstəliklərdən və şikəstliklərdən iraq dayana bilmək üçün,
evimizi, işimizi, canımızı oğrulardan qoruya bilmək üçün.
Hələ
yaxın ətrafımızdakı yaxın yoldaşlarımız... Kimi iş ortağımız idi, kimi
iş yoldaşımız idi, kimi qohumumuz idi, kimi məhəllədən tanışımız, kimi
sevgilimiz, Ən çox onlardan təsir edir bizə. Çünki həyatımıza ən çox
onlar girirlər. Hərçənd, bu əlaqələr sandığımızdan da dolaşıq idi.
Həyat həmişə mübarizəylə keçir. Sabit bir həyat təsəvvür edə bilmirəm.
həmişə daha yaxşısını arzu edirik amma həyatın çətinlik və çətinlikləri
yaxamızı buraxmır. Halbuki nə xoş olardı dərdsiz və dərdsiz bir dünya.
Gələcək qayğısız bir nizam olsaydı nə gözəl olardı.
Çarx-ı
fələk oyunundakı kimi PAS və İFLASlar həmişə yolumuza düzülmüşlər və
bizi gözləyirlər. AMA o İflasların və pasların arasında xallarda var
UNUTMAYAQ Həyat niyə bu qədər çətidir axı? Rahat yaşasaq və rahat ölsək
çox daha yaxşı olmazmı? Əlimizə bir yol xəritəsi verilsə və biz o
xəritəyə görə yaşasaq; bu mümkündür? Amma, bəlkə də bir xəritə var. və
bu xəritə təhlükəsizliyimizə qaranti vermir. Dünyaya göndərilmişik
HƏYAT oynumuzu oynamaq üzrə. Özünə görə bəzi qaydaları var. ama
başımıza nə gələcəyini bilmədən Şah da ola bilərik dilənçi də.
Xoşbəxtlikdən çatlaya bilərik də, kədərdən qovrula bilərik də. Əgər
həyat yolu üzərində heç bir-şeyin heç bir zəmanəti yoxsa, bu
ədalətsizlik deyilmi?
Hansımız bu oyuna könüllü qatıldınız,
hansımız məcburi? Bir anlıq kef üçün cəhənnəm alovuna basmağa razı olan
bizlər deyilikmi? Elə hey bağışlanarıq deyen bizlər deyilikmi? Bir
şansınız daha olsaydı, yenə dünyayamı gözlərinizi açardınız?
.
Bəlkə də bir CD kimi əlimizə verilmiş Alın yazisını oynayırıq heç
anlamadan. O CD ki sabit və dəyişməzdir! Oynayırıq həyatımızı və dönüb
baxırıq özümüzə mən nələr etmışəm deyə.. riyazi funksiyalar kimi bizim
də qərarlarımızı və edəcəklərimizi təyin edən funksiyalar var. bu
funksiyaların dəyişənləri xarakteristika xüsusiyyətlərimiz, ailə,
mühitinə girdiyimiz yoldaşlarımız vs. sümüyümüzdə olan kalsium
miqdarının 0.5 mq az olması bizim həyatımızı dəyişdirə bilər. vəya
xəstəxanada qalanda bir tibb bacısı gəlib bir iynə vurar səhv olar
vəfat edərik.onda belə cıxırki həyatımız onun əlindədi?? Bu əvvəldən
bilinirdi ya təsadüfən oldu?. bəli bu mənfi bir senaridir ama
həqiqətdir… Qısqanırıq çoxlarını . Sanki onların şansı, imkanları,
enerjiləri və pulları heç azalmaz. Sizin min bir əmək, diqqət və
əziyyətlə qurduğunuz, meydana gətirdiyiniz ya da sahib olduğunuz bir
şeyi onlar çox asan bir şəkildə xərcləyə bilər.Bu, onlara tanınmış bir
imtiyazdır,?Biz niye elə deyilik.?...bu sualları nəqədər artıra bilərik
elə deyil??Ama çox uzatmayacam..indiysə Sizə öz həyat fəlsəfəmi yazım
bir iki cümlə,Bir çox missal gətirə bilərəm,Məsələn elə başa düşəkki
həyat Formul 1 kimi bir yarışdır.və maşınlar(İNSANLAR) var Zirvə(ƏBƏDİ
DÜNYA) məlumdur bu yarışa girənlərin hamısı əvvəl axır ora
gədəcək,Başqa cıxış yoluda yoxdur.Elə Təsəvvür edəkki yolda
bonuslar(FÜRSƏTLƏR) var kimi yarışmaçı onlardan çox yığır, kimisi yığa
bilmir, kimisidə yığır itirir ..Yəni Bu yolda Fürsətlər var ama hansı
yarışmaçı bonusların çox olduğu tərəfdən gedəcək zirvəyə hansı az
olduğu tərəfdən.Hə birdə oyunda cərmələrdə var əlbətdəki onları ETMƏK
OLMAZ !oyunda hər şey var benzin doldurma stansiyaları(XƏSTƏXANALAR) və
daha nələr və oyunda iştirakçılar 6 milyard nəfər)) DİQQƏT :
Oyunda dophinq olmaz haaa)) hər nə qədər formula da dophinqə ehtiyac
yoxdusada bu sadəcə bir misaldı(Görəsən Kleo mənim Alın Yazımdı?): ) P.S- Yazdığımı qayıdıb birdə oxudum deyəsən biraz qarışıq yazmışa,Sorry ama günah məndə deyil həyat belə tələb edir)) Xancan Kərimov !2 Ekim 08 . 5:32 PM Adana\Turkey
Yazar: Xancan Kərimov | Əlavə edən: NEON (2008-10-14)
| Müəllif: Xancan Kerimov